The bodyguard

In de herfstvakantie ben ik op een woensdagavond naar de musical The Bodyguard gegaan, de musical werd gepeeld in het Beatrix theater in Utrecht. De musical duurde 2,5 uur met de pauze erbij ingerekend. Het idee om daar naartoe te gaan kwam van me opa, mijn opa houd wel van een leuke musical op zijn tijd... al vond hij deze wel een beetje te heftig. Dit kwam door hoe de musical in elkaar gezet was (het verhaal was niet heel duidelijk voor hem) en door het toneelbeeld (het felle licht). Maar eerst ga ik vertellen waar de musical over ging: de musical gaat over een voormalig secret service agent (Frank Farmer) die wordt ingehuurd om superster Rachel Marron te beschermen tegen een onbekende stalker. Tijdens de musical komt de stalker wel steeds weer heel dichtbij Rachel, en gaat het telkens maar net goed. Ook tussen de agent en Rachel gaat het van een slechte communicatie en relatie naar een goeie relatie en zelfs heel even partners van elkaar. Maar hoe het allemaal afloopt tussen hun en Rachel en met haar stalker kan je zelf bekijken in de theaters.

Bij mijn musical waren de hoofdspelers: Romy Monteiro, Mark van Eeuwen, Patrick Martens en een jongen van de kindercast, en ook waren er natuurlijk nog veel meer andere spelers op het podium te vinden.

In de musical draaide het allemaal om de muziek van Whitney Houston, Rachel (de ster in de musical) zong ook telkens een nummer van haar, bijvoorbeeld omdat ze in de musical een optreden gaf of gewoon omdat het liedje bij het moment van dan pasten. De muziek werd heel mooi gezongen door de musical ster, ook werd Rachel wel ondersteund met de zang door 1 of 2 mede spelers die haar danseressen waren in het verhaal. De muziek werd verzorgt door een band die bij een moment of een liedje er muziek bij maakten, hun zaten aan de zijkant van het toneel en speelden de muziek live tijdens de musical.

Naast de muziek werd tijdens de musical het licht ook erg gebruikt, door het licht werden de emoties of fragmenten in de musical heel erg versterkt. Bijvoorbeeld, er was een spannend moment dat de stalker in Rachel haar kleedhok binnen was getreden hierdoor ging het licht uit en werd er een fel licht alleen op de stalker gericht waardoor het veel spannender leek, en alle focus alleen op hem werd gelegd. Ook de ruimte werd heel goed verdeeld, heel het toneel werd gebruikt door de spelers. Ook kwamen er tijdens de musical spelers van bovenaan de zaal naar onderen gedanst zo weer het podium op. Ook werd er lekker veel gedanst tijdens de musical, vooral tijdens de optredens van rachel en bij het stuk waar ze aan het repeteren waren voor zo'n optreden.

Ik vond het een hele goeie en leuke musical, ik ging er als blanco in en wist alleen de grote lijnen van het verhaal, de musical wist heel duidelijk het verhaal te vertellen en hierdoor kon ik het goed blijven volgen. Ik vond het heel leuk bij deze musical dat de liedjes die ze zongen dat ik ze kenden, hierdoor kan je eigenlijk lekker meezingen. Ook vond ik het leuk dat de liedjes hielpen het verhaal te vertellen doordat de tekst van de liedjes over dat moment gingen. Mijn conclusie is dat ik dit de leukste musical vind van alles waar ik al een keer naartoe ben geweest, en ik het zeker leuk zou vinden om weer is een keertje naar een musical te gaan in de toekomst.

Dans optreden